Jedziemy zatem na Przełęcz pod Tokarnią (Lesnické sedlo) i stamtąd malowniczym i bajecznie łatwym szlakiem wchodzimy na Wysoki Wierch. Gdzieniegdzie tylko leżą jeszcze dywany śniegu, słońce grzeje mocno i jest prawdziwie przedwiosenna aura. Wiosną bielą się tu tarniny, których liczne zarośla mijamy po drodze i zapewne na rozległych łąkach kwitnie wiele kwiatów. Rozciągają się z tu jeden z najładniejszych w Pieninach widoków na Masyw Trzech Koron, Tatry, Gorce, Beskid Wyspowy, Beskid Sądecki i Grupę Golicy. Jesteśmy urzeczeni urodą tego miejsca i obiecujemy sobie wrócić tu w maju, w porze kwitnienia śliw.

Intensywne ciepło słoneczne osłabia mnie więc na szczycie organizujemy sobie piknik. Nikogo poza nami nie widać ani nie słychać. Myślę sobie, że tu także wschód słońca musi być niezwykłym zjawiskiem. Być może, kiedyś, przy okazji wejścia na Sokolicę lub Wysoką przywitamy tu dzień.

Powrót na Przełęcz odbywamy na dwa sposoby. Ja schodzę w dół, w kierunku Leśnicy a Marek na przełęcz, po samochód. Odwiedzamy jeszcze Leśnicę i wracamy do domku. To był piękny dzień.

Następnego dnia tak bolały mnie barki, że zrezygnowałam z codziennych zakupów. Pieniny zachwyciły nas kolejny raz.