Gent
 |
Spacer po Gandawie rozpoczynamy przy kościele św. Mikołaja (Sint-Niklaaskerk).
|
 |
Kościół św. Mikołaja jest jedną z najbardziej okazałych budowli Gandawy. To imponujący budynek,
nie tylko pod względem wielkości, ale również wyglądu zewnętrznego i wewnętrznego.
Wzniesiony został na początku trzynastego wieku,
a w pierwszej połowie dwudziestego wieku
był gruntownie odnowiony.
nie tylko pod względem wielkości, ale również wyglądu zewnętrznego i wewnętrznego.
Wzniesiony został na początku trzynastego wieku,
a w pierwszej połowie dwudziestego wieku
był gruntownie odnowiony.
W jego wnętrzu podziwiać można dwa wspaniałe witraże autorstwa Jean-Baptiste Capronnier'a powstałe między 1851 a 1860 rokiem. Jeden z nich przedtawawia Madonnę z Dzieciątkiem Jezus a drugi alegorię cierpienia Chrystusa. W ołtarzu głównym przyciąga wzrok obraz Nicholas'a Liemacker'a "Powołanie św. Mikołaja na biskupa Miry".
Za niewielką opłatą można również wejść na wieżę, skąd (podobno) roztacza się cudna panorama miasta.
Za niewielką opłatą można również wejść na wieżę, skąd (podobno) roztacza się cudna panorama miasta.
Z braku czasu na wieżę widokową nie wchodzimy, lecz udajemy się w stronę placu św. Bawona.
 |
 |
Najważniejszym zabytkiem Gandawy jest katedra św. Bawona, w której został ochrzczony m/in cesarz Karol V.
Pierwsze wzmianki o tym najstarszym kościele parafialnym w Gandawie pochodzą z X wieku. Około 942 roku w pobliżu portu na rzece Skalda została zbudowana kaplica. W XI wieku przebudowana otrzymała status kościoła pw. św. Jana Chrzciciela. Z tych murów do czasów współczesnych nie zachowało się nic..
Około połowy XII wieku, na miejscu tym został wzniesiony romański kościół, który w przeciagu kilku dzuiesięcioleci został stopniowo rozebrany i zastąpiony przez kościół w stylu gotyckim.
W 1540 roku kościół św Jana przemianowano na kolegiatę i nadano mu nowego patrona: św. Bawona.
Wraz z powstaniem Diecezji Gandawskiej w 1561 roku kolegiata św. Bawona została podniesiona do rangi katedry.
W 1566 oraz w 1578 roku kościół został splądrowany przez ikonoklastów. W 1602 roku uderzenie pioruna zniszczyło wieże zaś w 1640 roku spalił się całkowicie dach świątyni. W kolejnych wiekach katedra przeszła wiele remontów i przebudowań.
Katedra wraz z 82-metrową wieżą zbudowana jest w stylu tzw. gotyku brabanckiego.
Pierwsze wzmianki o tym najstarszym kościele parafialnym w Gandawie pochodzą z X wieku. Około 942 roku w pobliżu portu na rzece Skalda została zbudowana kaplica. W XI wieku przebudowana otrzymała status kościoła pw. św. Jana Chrzciciela. Z tych murów do czasów współczesnych nie zachowało się nic..
Około połowy XII wieku, na miejscu tym został wzniesiony romański kościół, który w przeciagu kilku dzuiesięcioleci został stopniowo rozebrany i zastąpiony przez kościół w stylu gotyckim.
W 1540 roku kościół św Jana przemianowano na kolegiatę i nadano mu nowego patrona: św. Bawona.
Wraz z powstaniem Diecezji Gandawskiej w 1561 roku kolegiata św. Bawona została podniesiona do rangi katedry.
W 1566 oraz w 1578 roku kościół został splądrowany przez ikonoklastów. W 1602 roku uderzenie pioruna zniszczyło wieże zaś w 1640 roku spalił się całkowicie dach świątyni. W kolejnych wiekach katedra przeszła wiele remontów i przebudowań.
Katedra wraz z 82-metrową wieżą zbudowana jest w stylu tzw. gotyku brabanckiego.
 |
Do najcenniejszych skarbów tej świątyni należą: monumentalna, dębowa, rokokowa ambona dzieła Laurenta Delvaux (1745), groby biskupów gandawskich, obraz "Nawrócenie św Bawona" pędzla Pietera Paula Rubensa i światowej sławy tryptyk "Adoracja Mistycznego Baranka". Obraz ten został namalowany przez braci Huberta i Jana van Eyck, na zamówienie Judocusa Vijdt, starszego radnego miasta Gandawy. Po kradzieży dwóch paneli w1934 r. (nie odnalezionych do dnia dzisiejszego) ze względów bezpieczeństwa przeniesiono go pilnie strzeżonej bocznej kaplicy i umieszczono za kuloodpornymi szybami. Od 2012 roku trwają prace konserwacyjne.
|
Ołtarz gandawski jest jednym z najczęściej rabowanych dzieł sztuki. Z Luwru ukradł go Napoleon Bonnaparte, a w kolejnym stuleciu w jego ślady poszedł Hitler. W 1942 r. nakazał przenieść je do planowanego w Linzu muzeum Führera.
W styczniu 2006 roku rozpoczęła się restauracja katedry która trwa do dziś.
W styczniu 2006 roku rozpoczęła się restauracja katedry która trwa do dziś.
Na koniec krótkiej wycieczki po Gandawie udajemy się jeszcze na most na rzece Lei. Tuż obok wzniesiony został kościół św. Michała w którym zgromadzone są liczne obrazy i rzeźby znanych mistrzów, w tym "Chrystus na krzyżu" Antoon'a Van Dyck'a.
Jego budowę rozpoczęto w 1440 roku na miejscu dawnej XII wiecznej, zniszczonej przez pożar kaplicy św Michała.
Pod koniec XVI w. w czasach sporów religijnych budowę przerwano na kilkadziesiąt lat. Pierwotnie kościół wraz z wieżą miał mieć wysokość 134 metrów. W 1828 roku po raz kolejny przerwano budowę przykrywając zaledwie 24-metrową wieżę płaskim dachem.
Jego budowę rozpoczęto w 1440 roku na miejscu dawnej XII wiecznej, zniszczonej przez pożar kaplicy św Michała.
Pod koniec XVI w. w czasach sporów religijnych budowę przerwano na kilkadziesiąt lat. Pierwotnie kościół wraz z wieżą miał mieć wysokość 134 metrów. W 1828 roku po raz kolejny przerwano budowę przykrywając zaledwie 24-metrową wieżę płaskim dachem.
W drodze powrotnej do autokaru,
niepodal wieży Belfort
prawie w ostatniej chwili
udaje mi się dostrzec niezwykłą rzeźbę:
niepodal wieży Belfort
prawie w ostatniej chwili
udaje mi się dostrzec niezwykłą rzeźbę:
Po długich poszukiwaniach w sieci odnajduję informacje o tym monumencie. Jest to "The Fountain of Kneeling Youths" będąca repliką rzeźby gandawskiego artysty George Minne (1886-1941). Oryginał wykuty w białym marmurze jest w posiadaniu Folkwang Museum w Essen (Niemcy) a druga replika stoi przed gmachem parlamentu w Brukseli.
Fontanna ta jest bez wątpienia najbardziej znaną rzeźbą Georgea Minne'a: pięciu identycznych, odwróconych, nagich, młodych mężczyzn klęczących na krawędzi basenu. Rzeźbiarz zastosowal tu znaną już w starożytności technikę powtórzenia; rytm ten nadaje dziełu pewną lekkość, jednocześnie wzmacniając ekspresję. Delikatne młode postacie, wykonane w prostej liniowej niemal formie, wyrażają uczucia samotności i tęsknoty. Młody mężczyzna klęczący w wodzie budzi skojarzenie z mitem o Narcyzie, który zakochuje się w swoim odbiciu.
Fontanna ta jest bez wątpienia najbardziej znaną rzeźbą Georgea Minne'a: pięciu identycznych, odwróconych, nagich, młodych mężczyzn klęczących na krawędzi basenu. Rzeźbiarz zastosowal tu znaną już w starożytności technikę powtórzenia; rytm ten nadaje dziełu pewną lekkość, jednocześnie wzmacniając ekspresję. Delikatne młode postacie, wykonane w prostej liniowej niemal formie, wyrażają uczucia samotności i tęsknoty. Młody mężczyzna klęczący w wodzie budzi skojarzenie z mitem o Narcyzie, który zakochuje się w swoim odbiciu.
